Jump to content

Alıntı bir yazı..


Kardelen

Recommended Posts

Gidiyorsun biliyorum. Küçük ve kırık adımlarla uzaklaşıyorsun yanımdan. Ürkek bir keçi yavrusu kadar sessiz, gidiyorsun.

"Kaçar gibisin" diyesim geliyor.

Gözlerinde yabancısı olduğum, tanımlayamadığım karartılar dolaşıyor.Buğulu bakıyorsun. Daha önce hiç duymadığım kelimelerle, senin olmayan cümlelerle konuşuyorsun. Anlayamıyorum.

Sana benzemiyorsun uzun zamandır.

Yeni ve tedirginsin. Hangi ağacın, hangi dalında daha güvende olacağını bilemeyen bir saka kuşu kadar cılız darbelerin.

Uçamıyorsun. Kanadın kırık.

Böylesin. Ne söyleyebilirim ki.... Kendi seçimin...

Kendi doğrun...

Öyle olsun... Git........

Git, dünyanın bütün ağaçlarının gölgesinde tek başına otur. Kimselerin bilmediği şarkılar söyle,

sesine başka sesler katılmasın.

Yanı başına düşen yaprağa aldırma, gagasıyla avucunu tıkırdatan kavuniçi kanatlı kuşa kırıntı atma, göle taş atma....

Değiş !..... Ne istiyorsan öyle olsun!

Rüyalarını kimseye anlatma, kimselere endişelenme!

Dağ yamaçlarının, adını bilmediğin sessiz çiçekleri hep

"adını bilmediğin çiçekler" olarak kalsın.

Kitap sayfaları arasına papatya koyma, kurutma,

gün gelip kimselere kuru çiçeklerle tazelenen sevgiler uzatma….

Bunun hayalini bile kurma.

Küçük sürprizler düşünme sözgelimi.

Hep böyle bir balık kadar sessiz ol.

Tanrı kadar yalnız.

Bu senin yaşamın, ne söyleyebilirim.

"Geçecek" demekten, beklemekten başka ne gelir elinden. Sabredersin.

Umutlanırsın. Kendini oyalarsın,

Yalnız kalmak istiyorsan buna bir şey diyemem, demem…

Ya ben ne olacağım ?!

Ben, kırık dökük bir limanda demir atmis bir yelkenli olmayacagim.

İşte söylüyorum sana. Sözümün içinde bir yerlere koy.

Sakla.

Ve inan.

Çekip gideceksin, bunu anladım. Hatta belki "gittin" bile. Ben yeni yeni anlıyorum. En son ne zaman bakmıştın gözlerime ve en son ne zaman göz bebeklerimiz karışmıştı birbirine.

Ah dilimin ucuna neler geliyor! Söylemekten ürküyorum. Sana olacakları, düşünüyorum

ürküyorum. Bana olacakları düşünüyorum... İşin içinden çıkamıyorum.

Buna değer mi diyorum... Değmez, biliyorum.

Çünkü biliyorum. Çekip gitmek insanı nasıl yaralar biliyorum. Nasıl yalnız ve kimsesiz kalıyor insan. Nasıl gecelerin karası yüreğini sıvıyor, nasıl gözlerine mil çekiliyor biliyorum.

Artık yüreğime çöreklenmiş acının her zerresini yeniden tadarak gidişini seyredebiliyorum.

Üstüne "seviyorum" yazdığım bir kağıttan sandal yapıyor, yureginin sularına bırakıyorum.

İster yüzsün, ister batsın, ister bir çalıya takılsın o kağıt sandal hep o suların bir yerinde olacak biliyorum…

Alıntıdır..

Link to comment
Share on other sites

Umut dipsiz kuyudur,dolanma o kuyunun etrafinda;)

bişey umut ettiğimi de kim söyledi? sadece bi kaç problem var hiç kimsenin kalbi kırılmadan onları çözmem gerekli konu bu buna arada kalmak deniliyor...

Link to comment
Share on other sites

yazida ki arada kalmanin anlami umutlarla ilgiliydi;bende o sekilde yorumladim

Umarim dediginiz gibi yapabilirsiniz,hersey dilediginiz gibi olur

tesşekkür ederim halletmeye çalışıyorum...

Link to comment
Share on other sites

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.

  • Recently Browsing   0 members

    No registered users viewing this page.

×
×
  • Create New...