mavikiz

Mutlu olmak istiyorsan seni sevenle, acı çekmek istiyorsan senin sevdiğinle, eğer allahın sevdiği kuluysan karşılıklı sevgi ile ikisini birden yaşarsın

Peki ya seni sevenle mutlu olamıyor, sevdiğinle bir arada olduğunda acıyla birlikte mutluluk yaşıyorsan? Karşılıklı da sevmek çok zorsa?

AŞK VE KALP

Bir kalb ki onun sevmesi aldanması yok

Tutkunluğu yok , bir güzele yanması yok

Bin kez yazık olsun sevisiz yüreğe

Aşksız geçecek günlerin faydası yok

ÖMER HAYYAM

MAVİ YAĞMURLUK

Yiğitliği, kahramanlığı, şânı

Bu kahpe dünyada unuturdum ben

Yanlı bir çerçevede ışıdı mı

Yüzün önümdeki masa üstünden.

Gün geldi ve sen gidiverdin.

Geceye attın aziz yüzüğünü.

Yazgını bir başkasına verdim,

Unuttum ben o güzel yüzünü.

Günler geçti, hep telaş içre,

Hayatımı yıktı şarap ve tutku…

Birden hatırladım ben seni ve

Gel dedim, gençliğime çağrıydı bu…

Çağırdım ama gelmedin nedense,

Çok gözyaşı döktüm, ilgisiz kaldın,

Mavi yağmurluğunu mahzun giyindin de

Yağışlı gecede benden ayrıldın.

Bilmem, gururun nereyi tuttu mesken.

Tatlımsın, sevgilimsin, her şeyimsin…

Mavi yağmurluğunla düşe daldım ben,

Yağışlı gecede giyip gittiğin…

Düş kurulmaz, yok artık şefkat ve ün.

Her şey bitti, geldi gençliğin sonu!

Yok artık yalın çerçevede yüzün,

Elimle masadan kaldırdım onu.

1908

Aleksandr BLOK

Çeviri: Ahmet NECDET - Kanşaubiy MİZİEV

Ne kadar yaparsan o kadar olursun.

Angie Papadakis

MAHALLE KAHVESİ

...................................................................

Çamurlu bir kapı, üstünde bir değirmi delik;

Önünde tahta mı, toprak mı? sorma, pis bir eşik.

Şu gördüğün yer için her ne söylesen câiz;

Ahırla farkı: O yemliklidir, bu yemliksiz!

Zemini yüz sene evvel döşenme malta imiş...

"İmiş"le söylüyorum, çünkü anlamak uzun iş.

O bir karış kirin altında hangi maden var?

Tavan açık kuka renginde; sağlı sollu dıvar,

Maun cilâsına batmış tütünlü nargileden;

Duman ocak gibi çıkmakta çünkü her lüleden.

Dikilmiş ortaya boynundan üstü az koyu al.

Vücudu kapkara, leylek bacaklı bir mangal.

Kenarda, peykelerin alt başında bir kirli

Tomar sürükleniyor, bir yatak ki besbelli:

Çekilmiş üstüne yağmurluğumsu bir pırtı,

Zavallının güveden hep liyme liyme sırtı.

Kurur bir örtünün üstünde yağlı bir mendil:

Ki "ben tependen inersem" diyen hasır zembil

Onun hizasına gelmez mi? Bir döner şöyle;

Sicimle kulpuna ilmikli çifte mestiyle!

Duvarda eski ocaklar kadar geniş bir oyuk,

İçinde camlı dolap var ya, raflarında ne yok!

Birinci katta sülük beslenen büyük kavanoz;

Onun yanında kan almak için beş on boynuz.

İkinci katta bütün kerpetenler, usturalar...

Demek ki kahveci hem diş tabibi, hem perukâr,

İnanmadınsa değildir tereddüdün sırası;

Uzun lâkırdıya hâcet ne? İşte mosturası:

Çekerken etli kemiklerle ayrılıp çeneden,

Sonunda bir ipe, boy boy, onar onar dizilen

Şu kazma dişleri sen mahya belledinse, değil;

Birer mezâra işaret düşün ki her kandil!

.......................................................................

Seyirciler mütefekkir, güzide bir tabaka;

Düşünmelerdeki şiveyse büsbütün başka:

Kiminde el, filân asla karışmıyorken işe,

Kiminde durmadan işler benân-ı endîşe!

Al işte: "Beyne burundan gerek" demiş de "hulûl"

Tahharriyat-i amîkayla muttasıl meşgul!

Mühendis olmalı mutlak şu ak sakallı adam!

Zemine, daire şeklinde yaydı bir balgam:

Abanmış olduğu bir yumru yumru değnekle,

Mümâslar çizerek soktu belki yüz şekle!

Mehmet Akif ERSOY

SOKAK FENERİ

Ölü bir camdan ağlayan korku

İniyor serseri ve boş geceye;

Kaldırımlar bütün sükut, uyku...

Her duvar, her kovukta şimdi niye

Bir büyük göz niyaz eder, ağlar

"Bitsin artık bu gizli şüphe!" diye?

Korkarım... Saklanır heyulalar...

Bana der: "İşte bir sahife oku,

Sarı gölgemde hasta kalbin var!.."

Ölü bir camdan ağlayan korku...

Ali Canip YÖNTEM

Hiç bir şey ayağınıza gelmez; en azından iyi olan hiç bir şey. Her şeyi gidip almanız gerekir!

Charles Buxton

ÇOCUKSUN SEN / I

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen

Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu

Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen

Kum taneleri var ya onlardan birindeyim

Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor

Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun

Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman

Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum

Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup

Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar

Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa

Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun

Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların

Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar

Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit

Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman

Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık

Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık

Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak

Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin

Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen

Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun

Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada

Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

ÇOCUKSUN SEN / II

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm

Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ

Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı

Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar

Dursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm

Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir

Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna

Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için

Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak

(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu

Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor

Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri

Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda

Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum

Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım

Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan

Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer

Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle

Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum

Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken

Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde

Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su

Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç

Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı

(Soluğunun elma kokması bundandı belki)

Bir elma kokusuna tutundum düşerken

Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı

Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuğumsun

AHMET TELLİ

"Güzellik, çoğu zaman kusurları gizleyen bir örtüdür."

Honore de Balzac

BİR GÜNÜN SONUNDA ARZU

Yorgun gözümün halkalarında

Güller gibi fecr oldu nümâyân,

Güller gibi... sonsuz, iri güller

Güller ki kamıştan daha nâlân;

Gün doğdu yazık arkalarında!

Altın kulelerden yine kuşlar

Tekrârını ömrün eder i'lân.

Kuşlar mıdır onlar ki her akşam

Âlemlerimizden sefer eyler?

Akşam, yine akşam, yine akşam

Bir sırma kemerdir suya baksam;

Üstümde semâ kavs-i mutalsam!

Akşam, yine akşam, yine akşam

Göllerde bu dem bir kamış olsam!

Ahmet HAŞİM

Ayrılık Sevdaya Dahil

açılmış sarmaşık gülleri

kokularıyla baygın

en görkemli saatinde yıldız alacasının

gizli bir yılan gibi yuvalanmış

içimde keder

uzak bir telefonda ağlayan

yağmurlu genç kadın

rüzgâr

uzak karanlıklara sürmüş yıldızları

mor kıvılcımlar geçiyor

dağınık yalnızlığımdan

onu çok arıyorum onu çok arıyorum

heryerinde vücudumun

ağır yanık sızıları

bir yerlere yıldırım düşüyorum

ayrılığımızı hissettiğim an

demirler eriyor hırsımdan

ay ışığına batmış

karabiber ağaçları

gümüş tozu

gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar

yaseminler unutulmuş

tedirgin gülümser

çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

çünkü ayrılık da sevdâya dahil

çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili

hiç bir anı tek başına yaşayamazlar

her an ötekisiyle birlikte

herşey onunla ilgili

telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar

gittikçe genişleyen

yakılmış ot kokusu

yıldızlar inanılmayacak bir irilikte

yansımalar tutmuş bütün sâhili

çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil

çünkü ayrılık da sevdâya dahil

çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili

yalnızlık

hızla alçalan bulutlar

karanlık bir ağırlık

hava ağır toprak ağır yaprak ağır

su tozları yağıyor üstümüze

özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır

eflatuna çalar puslu lacivert

bir sis kuşattı ormanı

karanlık çöktü denize

yalnızlık

çakmak taşı gibi sert

elmas gibi keskin

ne yanına dönsen bir yerin kesilir

fena kan kaybedersin

kapını bir çalan olmadı mı hele

elini bir tutan

bilekleri bembeyaz kuğu boynu

parmakları uzun ve ince

sımsıcak bakışları suç ortağı

kaçamak gülüşleri gizlice

yalnızların en büyük sorunu

tek başına özgürlük ne işe yarayacak

bir türlü çözemedikleri bu

ölü bir gezegenin

soğuk tenhalığına

benzemesin diye

özgürlük mutlaka paylaşılacak

suç ortağı bir sevgiliyle

sanmıştık ki ikimiz

yeryüzünde ancak

birbirimiz için varız

ikimiz sanmıştık ki

tek kişilik bir yalnızlığa bile

rahatça sığarız

hiç yanılmamışız

her an düşüp düşüp

kristal bir bardak gibi

tuz parça kırılsak da

hâlâ içimizde o yanardağ ağzı

hâlâ kıpkızıl gülümseyen

-sanki ateşten bir tebessüm-

zehir zemberek aşkımız

Atilla İLHAN

DESEM Kİ

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,

Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,

Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,

Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,

Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,

Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,

Sende tattım yemişlerin cümlesini.

Desem ki sen benim için,

Hava kadar lazım,

Ekmek kadar mübarek,

Su gibi aziz bir şeysin;

Nimettensin, nimettensin!

Desem ki...

İnan bana sevgilim inan,

Evimde şenliksin, bahçemde bahar;

Ve soframda en eski şarap.

Ben sende yaşıyorum,

Sen bende hüküm sürmektesin.

Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,

Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.

Günlerden sonra bir gün,

Şayet sesimi farkedemezsen,

Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,

Bil ki ölmüşüm.

Fakat yine üzülme, müsterih ol;

Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,

Ve neden sonra

Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,

Hatırla ki mahşer günüdür

Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

CAHİT SITKI TARANCI

BİR AYRILIŞ HİKAYESİ

Erkek kadına dedi ki:

-Seni seviyorum,

ama nasıl,

avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp

parmaklarımı kanatarak

kırasıya

çıldırasıya...

Erkek kadına dedi ki:

-Seni seviyorum,

ama nasıl,

kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,

yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,

yüzde hudutsuz kere yüz...

Kadın erkeğe dedi ki:

-Baktım

dudağımla, yüreğimle, kafamla;

severek, korkarak, eğilerek,

dudağına, yüreğine, kafana.

Şimdi ne söylüyorsam

karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..

Ve ben artık

biliyorum:

Toprağın -

yüzü güneşli bir ana gibi -

en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..

Fakat neyleyim

saçlarım dolanmış

ölmekte olan parmaklarına

başımı kurtarmam kabil

değil!

Sen

yürümelisin,

yeni doğan çocuğun

gözlerine bakarak..

Sen

yürümelisin,

beni bırakarak...

Kadın sustu.

SARILDILAR

Bir kitap düştü yere...

Kapandı bir pencere...

AYRILDILAR...

NAZIM HİKMET RAN

AYRILIK VAKTİ

Akşamı getiren sesleri dinle

Dinle de gönlümü alıver gitsin

Saçlarımdan tutup kor gözlerinle

Yaşlı gözlerime dalıver gitsin

Güneşle köye in, beni bırak da

Küçüle, küçüle kaybol ırakta

Şu yolu dönerken arkana bak da

Köşede bir lahza kalıver gitsin

Ümidim yılların seline düştü

Saçının en titrek teline düştü

Kuru yaprak gibi eline düştü

İstersen rüzgara salıver gitsin

NECİP FAZIL KISAKÜREK

AH ŞU ŞAİRLİĞİM

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

Ona her gün güzel, her hava hoştu,

Sevgisiz hayatın manası boştu,

Gördüğü kısrağın peşinden koştu,

Uslanmak bilmeyen bir deli taydı;

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

Evimden barkımdan çözdürdü beni,

İşimden gücümden bezdirdi beni,

Bulutlar üstünde gezdirdi beni,

Bastığım yıldızlar hüsrana kaydı;

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

Ak yazımı baht-ı siyah eyledi,

Gençliğime yazık, günah eyledi,

Nerde akşam, orda sabah eyledi,

Serseri hayatı marifet saydı;

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

Alnım da açıktı, yüzüm de aktı,

Kimseye verecek hesabım yoktu,

Günah kervanımı pazara çekti,

Yükümde ne varsa, hepsini saydı;

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

Hayal aleminde gezmem dese de,

Seni bundan böyle üzmem dese de,

Bu gece, tek hece, yazmam dese de,

Sabaha çıkmadan sözünden caydı;

Ah şu şairliğim olmaz olaydı! ...

CEMAL SAFİ

KARADUT

Karadutum, çatal karam, çingenem

Nar tanem, nur tanem, bir tanem

Ağaç isem dalımsın salkım saçak

Petek isem balımsın ağulum

Günahımsın, vebalimsin.

Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan

Yoluna bir can koyduğum

Gökte ararken yerde bulduğum

Karadutum, çatal karam, çingenem

Daha nem olacaktın bir tanem

Gülen ayvam, ağlayan narımsın

Kadınım, kısrağım, karımsın.

Bedri Rahmi EYÜBOĞLU

ARKADAŞIM BADEM AĞACI

Sen ağaçların aptalı

Ben insanların

Seni kandırır havalar

Beni sevdalar

Bir ılıman hava esmeye görsün

Düşünmeden gelecek karakış..

Acarsın çiçeklerini ..

Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...

Bir güler yüz bir tatlı söz..

Açarım yüreğimi hemen

Yemişe durmadan çarpar seni karayel

Beni karasevda

Hem de bilerek kandırıldığımızı

Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza

Koş desinler bize şaşkın

Sonu gelmese de hiç bir aşkın

Açalım yine de çiçeklerimizi

Senden yanayım arkadaşım

Havanı bulunca aç çiçeklerini

Nasıl açıyorsam yüreğimi

Belki bu kez kış olmaz

Bakarsın sevdan düş olmaz

Nasıl vermişsem kendimi son sevdama

Vur kendini sen de bu güzel havaya

AZİZ NESİN

FAHRİYE ABLA

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar

Kapanırdı daha gün batmadan kapılar

Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden

Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın sen!

Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen

Gözlerin , dişlerin ve akpak gerdanınla

Ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi

Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi

Güneşin batmasına yakın saatlerde

Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede

Yaz kış yeşil bir saksı ıtır pencerede

Bahçede akasyalar açardı baharla

Ne şirin komşumuzdun fahriye abla

Önce upuzun sonra kesik saçın vardı

Tenin buğdaysı , boyun bir başak kadardı

İçini gıcıklardı bütün erkeklerin

Altın bileziklerle dolu bileklerin

Açılırdı rüzgarda kısa eteklerin

Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla

Ne çapkın komşumuzdun sen fahriye abla

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya

En sonunda varmışsın bir erzincanlıya

Bilmem şimdi hala bu ilk kocandamısın

Hala dağları karlı erzincandamısın

Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın

Hatırada kalan şeyler değişmez zamanda

Ne vefalı komşumuzdun sen fahriye abla

AHMET MUHİP DIRANAS

BEN SANA MECBURUM

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

Bu şehir o eski İstanbul mudur?

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

Sokak lambaları birden yanıyor

Kaldırımlarda yağmur kokusu

Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur

İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu

Birkaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor

Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor

Durup köşe başında deliksiz dinlesem

Sana kullanılmamış bir gök getirsem

Haftalar ellerimde ufalanıyor

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını ******ürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin..

ATTİLA İLHAN

Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun olmak üzereyim...

Ölümden niye korkacağım ki?

Ben varken

o yoktur,o gelince de ben olmayacağım.

Montaigne

Allahım noooolur mavikiz bu başlığı görmesin

geç kaldııın gördüüüm

HARD-DISK tipi Erkek:

Her şeyi hafızasında saklamasını isteseniz de mutlaka bir yerlerde hata verir.

RAM tipi Erkek :

İşiniz bittiği anda sizi unutur. Siz "seni seviyorum" demesini beklerken, o çoktan uyumuştur.

WINDOWS tipi Erkek:

Herkes hiçbir şeyi doğru dürüst yapamadığını bilse de kimse onsuz

yaşayamaz. Onsuz yaşamayı tercih edenlerin de başına mutlaka ona benzer bir şeyler çıkar.

EXCEL tipi Erkek:

Söylendiğine göre bir çok kabiliyeti olmasına rağmen bir çok kimse basit

ihtiyaçlar için kullanır.

SCREENSAVER tipi Erkek:

Eğlendirmekten başka hiçbir işe yaramaz.

INTERNET tipi Erkek:

Erişilmesi zorlu olan tiptir. Eriştiğinizde de bir süre sonra canınızı sıkmaya başlar.

SERVER tipi Erkek:

İhtiyacınız olduğunda her zaman meşguldür, size ayıracak zamanı yoktur.

MULTIMEDIA tipi Erkek:

Korkunç şeylerin güzel gözükmesini sağlar. (Böyle bir erkek göremedim ben henüz)

CD-ROM tipi Erkek:

Hızlanır, Daha hızlanır Gittikçe de hızlanmaya devam eder.

E-MAIL tipi Erkek:

Her 10 sözünden 8'i anlamsızdır. Bunu bilseniz de, evet der geçersiniz çünkü o size gereklidir.

VIRUS tipi Erkek:

Bir başka ismi de "EŞ" dir. Hiç beklemediğiniz bir anda gelir kendisini

yerleştirir ve kaynaklarınızı kullanmaya başlar.Kurtulmaya çalıştığınızda

kesin bir şeyler kaybedersiniz eğer kurtulmazsanız her şeyinizi

kaybedersiniz...

bu şekilde sınıflandırsak sanki daha doğru olacak ne dersiniz?

Sıkı bir çalışmanın yerini hiç bir şey alamaz. Deha yüzde bir ilham ve yüzde doksan dokuz terdir.

Thomas Alva Edison

İnsanoğlunun değeri bir kesirle ifade edilecek olursa; payı gerçek kişiliğini gösterir, paydası da kendisini ne zannettigini, payda büyüdükçe kesrin değeri küçülür.

TOLSTOY

Ölümden niye korkacağım ki?

Ben varken

o yoktur,o gelince de ben olmayacağım.

Montaigne

Hiçbir şey için geç değil ve geç değil bir şey için hiç birşey..!!

İbrahim sadri