Muhammed'in Kýlýcý

[tezat]

Ateist bir Yahudinin Papa'ya yanýtý

Kendini ateist bir Yahudi olarak tanýmlayan Ýsrailli aydýn Avnery, Papa'nýn Ýslamiyet'i hedefleyen sözleri üzerine yazdýðý 'Muhammed'in Kýlýcý' makalesi:

Roma Ýmparatorlarýnýn Hýristiyanlarý aslanlara attýðý günlerden bu yana hükümdarlarla kilise ileri gelenleri arasýndaki ilþikiler bir çok deðiþikliðe uðramýþtýr.

M.S. 306’da, yani bundan tam 1700 sene önce tahta çýkan Büyük Konstantin Filistin dahil olmak üzere Ýmparatorluk sýnýrlari içinde Hýristiyanlýk ibadeti yapýlmasýný cesaretlendirecek bir tutum izledi. Derken, aradan yüzyýllar geçti, kilise Doðu (Ortodoks) ve Batý (Katolik) olmak üzere ikiye bölündü. Papa ünvanýný alan Batýdaki Roma Piskoposu Ýmparatordan kendi üstünlüðünü tanýmasýný istedi.

Ýmparatorlarla Papa arasýndaki mücadele Avrupa tarihinde önemli bir rol oynamýþ ve halklarý bölmüþtür. Bu mücadelede iniþ çýkýþlar olmuþtur, bazan Hükümdarlar Papayý azletmiþ, bazan Papa bir hükümdarý afaroz etmiþ ya da görevden almýþtýr. Bu hükümdarlardan birisi olan IV. Henry [Fransa Kralý] Papa'nýn kendisini baðýþlamasý için onun bulunduðu Canossa tepesine kadar giderek, þatosu önünde karda çýplak ayakla tam üç gün beklemiþ, sonuçta Papa afaroz kararýný kaldýrmýþtýr.

Ama hükümdarlarýn ve Papalarýn birbirleriyle barýþ içinde yaþadýklarý zamanlar da olmuþtur. Bugün iþte böyle bir dönem yaþamaktayýz. Þimdiki Papa XVI. Benedict ile günümüz Ýmparatoru II. George Bush harikûlade bir uyum içindeler. Geçen hafta Papa dünya çapýnda yankýlanan, büyük bir fýrtýna yaratacak sözler sarfetti, bu sözler “Medeniyetler Çatýþmasý“ savýný doðru çýkarýrcasýna Bush’un “Ýslam faþizmine“ karþý Haçlý Seferi ilan etmesiyle tam tamýna örtüþüyordu.

265. Papa bir Alman üniversitesinde yaptýðý konuþmada Hýristiyanlýk ile Ýslam arasýnda büyük fark bulunduðunu, Hýristiyanlýðýn akla dayandýðýný, Ýslamýn ise aklý yadsýdýðýný söyledi: Hýristiyanlar Tanrýnýn yaptýklarýnda mantýk bulurlarken, Müslümanlar böyle bir mantýðýn varlýðýný reddediyorlardý.

Ben ateist bir Yahudi olarak, tartýþmanýn polemiðine girmek niyetinde deðilim. Zaten Papanýn mantýðýný anlayacak kadar yeteneðim de yok. Gelgelelim, “medeniyetler çatýþmasý“ fayýnýn çok yakýnýnda yaþayan bir Ýsrailli olduðum için beni ilgilendiren bir noktaya deðinmeden geçemeyeceðim.

Papa Ýslamýn kusurunu kanýtlamak için Muhammed Peygamberin taraftarlarýna dini kýlýçla yaymalarýný emrettiðini, böyle bir þeyin akýl dýþý olduðunu, çünkü dinin bedenden deðil, ruhtan doðduðunu, bu nedenle kýlýcýn ruhu etkileyemeyeceðini söylüyor.

avlamasýný güçlendirmek için –onca insan arasýndan— Roma’ya rakip Doðu Kilisesi'ne mensup bir Bizans Ýmparatorunu tanýk seçiyor ve ondan alýntý yapýyor. 14. yy. sonlarýnda Ýmparator II. Manuel Paleologos’un ( adýný bilmediðimiz ) Ýranlý bir Ýslam aydýnýyla yazýþma yoluyla yaptýðý tartýþmada kaleme aldýðý –veya þifahen söylediði ( bu nokta pek belli deðildir )- bir sözü aktarýyor: Ýmparator tartýþmanýn harareti içinde muhatabýna þöyle demiþ:

“Muhammed’in hangi yeniliði getirdiðini bana söyleyin, eðer ararsanýz, va’zettiði dini kýlýçla yaymayý emretmek gibi kötü ve gayrý insani þeyden baþkasýný bulamayacaksýnýz.“

Bu sözlere yakýndan baktýðýmýzda üç soru akla geliyor:

a) Ýmparator niçin öyle demiþtir?

Söyledikleri gerçeðe uygun mudur?

c) Þimdiki Papa durup dururken o sözleri neden tekrarlamýþtýr?

II. Manuel yukarýda andýðýmýz sözleri yazdýðýnda can çekiþmekte olan bir imparatorluðun baþýndaki kiþiydi. 1391’de tahta çýtýðýnda Bizans’ýn elinde sadece bir-iki bölge kalmýþtý ve onlar da Türklerin eline geçmek üzereydi.

O sýralarda Osmanlý Türkleri Tuna kýyýlarýna varmýþ, Bulgaristan’ý, Yunanistan’ýn kuzeyini almýþ ve Avrupa’nýn Doðu Roma Ýmparatorluðunu kurtarmak için yolladýðý ordularý iki kez yenilgiye uðratmýþtý. 29 Mayýs 1453’te, yani Manuel’in ölümünden sadece bir kaç yýl sonra Türkler baþkent Konstantinopolis’i (þimdiki Ýstanbul’u) aldýlar ve bin yýl kadar süren imparatorluða son verdiler.

Manuel hükümdarlýðý sýrasýnda Avrupa baþkentlerini gezdi, onlardan destek istedi. Kiliseleri yeniden birleþtireceðine söz verdi. Burada bahsedilern dinsel içerikli mektuplarýn Hýristiyan ülkelerini Türklere karþý kýþkýrtmak için yazýldýðý kesindir. Amaç gayet pratikti; teoloji politikanýn hizmetine koþuluyordu.

Bu nedenle, Papanýn yaptýðý alýntý tam da günümüzün Ýmparatoru II. George Bush’un ihtiyacýna cevap veriyor. Bush Hýristiyan âlemini Müslüman aðýrlýklý “Þeytan Üçgeni“ne karþý birleþtirme peþinde. Ayrýca, Türkler bir kez daha –ama þimdi barýþçý yoldan—Avrupa kapýlarýna dayanmýþlar. Ve herkes Papa’nýn Avrupa Birliðine Türkiye’nin girmesine karþý çýkan güçleri desteklediðini biliyor.

MANUEL’in söylediklerinde gerçek payý var mý?

Papa o sözü söylerken kendisini güvenceye almýþ. Ciddi ve kendini yenileyen bir ilahiyatçý olarak yazýlý metinleri tahrif edemeyeceðini elbette biliyordu. Bu nedenle, Kur’anýn dini zor yoluyla yaymayý özellikle yasakladýðýný da konuþmasýnda belirtmekten geri kalmýyor ve 2. surenin “dinde zorlama olmaz“ diyen 256. ayetinden söz ediyor ( bir papanýn yapmamasý gereken maddi bir yanlýþ olarak, 257 yerine 256 demiþtir. )

Anlamý bu denli açýk bir ifadeyi görmezlikten gelmek tabii ki, mümkün olamazdý. Papa, Peygamberin “dinde zorlama olmaz“ emrini ilk baþlarda, yani henüz güçsüz ve zayýf olduðu yýllarda verdiðini, ama sonra kýlýcý dinin emrinde kullanmayý emrettiðini ileri sürüyor. Oysa, Kur’anda böyle bir emir yok. Evet doðrudur, Muhammed devletini kurarken Arabistan’da kendisine karþý olan Hýristiyan ve Yahudi kabilelere karþý kýlýca baþvurma çaðrýsýnda bulunmuþtur. Ama Muhammed’in o yaptýðý siyasi bir davranýþtý, toprak kazanmak içindi, dini yaymak için deðil...

Ýsa “baþkalarýný ne yaptýklarýndan tanýyacaksýnýz“ demiþti. Biz de öyle yapalým ve Ýslamý þu soruyu yanýtlayarak deðerlendirelim: Müslümanlar bin yýldan fazla hüküm sürdükleri topraklarda dini kýlýçla yayacak kadar güçlüyken, baþka dinlere öyle mi yaptýlar?

Hayýr, yapmadýlar.

Örneðin, Müslümanlar Yunanlýlara yüzyýllarca hükmettiler, Yunanlýlar [Rumlar] Müslüman oldular mý? Onlarý kimse Ýslamlaþtýrmaya çalýþtý mý?

Hayýr çalýþmadý.

Tam tersine, Rumlar Hýristiyan olduklarý halde Osmanlý yönetiminin en üst kademelerinde görevler aldýlar. Bulgarlar, Sýrplar, Romenler, Macarlar ve Avrupalý diðer bazý milletler þu veya bu zaman kesitinde Osmanlý idaresi altýnda yaþadýlar, ama Hýristiyan inançlarýna baðlý kaldýlar.

Arnavutlarýn Müslümanlaþtýklarý doðrudur, Bosnalýlarýn da. Ama onlar Ýslamiyeti devletin gözüne girmek ve nimetlerinden yararlanmak için kabul etmiþlerdir.

1099’da Haçlýlar Kudüs’ü iþgal ettiklerinde þehirdeki bütün Müslümanlarý ve Yahudileri sevecen Ýsa adýna öldürdüler. Filistin 400 yýldýr Müslüman egemenliði altýndaydý ve Hýristiyanlar nüfusun çoðunluðunu oluþturyorlardý.

Bunca uzun zaman zarfýnda onlarý Ýslamiyeti kabule zorlayan hiç bir teþebbüs olmamýþtý. Ancak Haçlýlarýn ülkeden atýlmalarýndan sonra çoðunluk Arapçayý ve Müslümanlýðý kabule baþladýlar, bugünkü Filistinlilerin pek çoðunun atalarý onlardýr.

YAHUDÝLERE gelince, Müslümanlarýn dinlerini onlara empoze ettiklerine dair hiç bir kanýt yoktur. Çok iyi bilindiði gibi, Ýspanya Yahudileri Müslüman idaresi altýnda o güne deðin, hatta nerdeyse bugüne deðin, hiç bir yerde olmadýðý kadar serpilip geliþtiler. Þair Yehuda Halevy þiirlerini Arapça yazdý, büyük Maimonides de öyle. Müslüman Ýspanya’da Yahudiler bakan oldular, þair oldular, bilimci oldular. Müslüman Toledo’da Hýristiyan,Yahudi ve Müslüman aydýnlar el ele vererek eski Yunan’ýn felsefe ve fen metinlerini çevirdiler. O yaþanýlan dönem gerçekten de tam bir “Altýn Çað“dý. Bütün bunlar Peygamber’in “dini kýlýçla yayýn“ buyruðuyla acaba nasýl baðdaþtýrýlabilir?

Sonra neler olduðuna bakmak yukarýda anlattýklarýmýzdan daha önemli. Katolikler Ýspanya’yý geri aldýklarýnda Yahudiler ve Müslümanlar dinsel bir terörle karþýlaþtýlar: ya Hýristiyanlýðý kabul edeceklerdi, ya da kitle halinde yok edileceklerdi yahut da Ýspanya’yý terkedeceklerdi. Hýristiyanlýðý kabul etmeyip ülkeden ayrýlmak isteyen Yahudiler kendilerine nerede vatan buldular dersiniz? Hemen hemen hepsine Müslüman ülkeler kucak açtý. Sefarad (“Ýspanyol“) Yahudileri doðuda Fas’tan batýda Irak’a, kuzeyde (o sýrada Osmanlý topraðý olan) Bulgaristan’dan güneyde Sudan’a kadar Ýslam dünyasýnýn dört bir yanýna yerleþtiler, gittikleri hiç bir yerde suçlanmadýlar, kovuþturulmadýlar. Engizisyon eziyeti çekmediler. Yahudiler pogramlara, kitle halinde korkunç tehcirlere ve Holocoust’a Hýristiyan ülkelerinde maruz kalmýþlardýr.

NÝÇÝN BÖYLE?

Çünkü Ýslamiyet “kitapta yazýlý kavimlere“ her hangi bir þekilde baský yapýlmasýný yasaklamýþtý. Ýslam toplumunda Yahudilere ve Hýristiyanlara özel yer vardý. Gerçi Müslümanlarla tamamen eþit haklara sahip deðildiler, ama onlarla eþite yakýn haklardan yararlanabiliyorlardý. Kendilerine kiþi baþýna vergi [kelle vergisi] konulmuþtu, ama bunun mukabilinde askerlik hizmetinden muaf tutulmuþlardý ki, Yahudilerin hepsi bu alýþ-veriþten gayet memnundular. Müslüman yönetimler Yahudilerin –güzellikle ve ikna yoluyla bile olsa—Ýslamlaþtýrýlmasýna çok kýzýyorlardý, çünkü o durumda devlet vergi kaybýna uðruyordu.

Halkýnýn tarihini bilen her dürüst Yahudi kendilerini asýp kesmiþ veya “kýlýçla“ Hýristiyanlaþtýrmaya çalýþmýþ Hýristiyan dünyasý yanýnda, Yahudileri elli kuþak boyunca himaye etmiþ Ýslam’a þükranden baþka bir þey duyamaz.

“DÝNÝ kýlýçla yaymak“ hikayesi kötü bir tevatürdür, Ýspanyanýn Hýristiyanlarca tekrar fethedilmesi, Haçlý Seferleri ve Türklerin Viyana’yý almalarýna ramak kalmýþken püskürtülmeleri gibi Müslümanlara karþý yapýlmýþ büyük savaþlar sýrasýnda Avrupa’da yaygýnlaþtýrýlmýþ bir efsanedir. Papanýn o masallara inandýðýný hiç zannetmiyorum. Eskaza inanýyorsa, Katolik âleminin baþýndaki bu zat baþka dinlerin tarihini öðrenmeye hiç çaba sarfetmemiþ demektir.

Peki, þu halde Papa neden kamu oyu önünde öyle konuþtu?

Bush’un ve evanjelist destekçilerinin yeni Haçlý Seferinin ardýndaki nedenleri anlamadan bu soruya cevap veremeyiz. Bush ve yandaþlarýnýn sloganý “Ýslam faþizmi“ ve “Terörizme Karþý Dünya Çapýnda Savaþ“ týr ki, burada “terörizm“ den kasýt Müslümanlardýr.

Bush ve hempalarýnýn bu utanmazlýklarý dünyanýn petrol kaynaklarýna hakim olmanýn kýlýfýdýr. Tarihte bir kez daha din kisvesi ekonomik çýkarlarýn üstünü örtmek için kullanýlýyor, bir kez daha haydutlarýn seferi bir Haçlý Seferi oluyor.

Papanýn konuþmasý iþte bu gayretlere uygun düþüyor. Doðacak korkunç sonuçlarý ise kimse tahmin edemez.

Uri Avnery

23.09.2006

Ýktibas : http://www.biriz.biz/nebi/papayanit1.htm

Çeviri: Yalçýn Yusufoðlu (www.sesonline.net sitesinden)

URI AVNERY KÝMDÝR?

1923’te Beckum’da doðdu. 1933’te Filistin’e giderek Helmut Ostermann olan adýný Uri Avnery olarak deðiþtirdi, siyasi faaliyete girdi. 1938-42 yýllarý arasýnda saðcý-siyonist akeri örgüt Irgun’da yeraltý çalýþmasýnda bulundu. 1948 Arap-Ýsrail savaþýna asker olarak katýldý. 1950’den 1990’a kadar sahibi ve baþyazarý olduðu Haolam Haseh’i çýkardý. Israil parlamentosu Knesset’te üç dönem (on yýl) milletvekilliði yaptý. Gençliðindeki siyonist fikirleri býraktý, “Siyonizmsiz Israil” sloganýný ortaya attý. 1993’te Gush Shalom ( Barýþ Bloku ) adlý Ýsrail barýþ inisiyatifini kuran. Avnery, yorulmak bilmez bir barýþ eylemcisi olarak mücadelesine devam etmektedir.

Aldýðý ödüller: Osnabrück Erich-Maria Remarque Barýþ Ödülü (1995), Aachen Barýþ Ödülü (Gush Shalom inisiyatifiyle birlikte—1997), Bruno Kreisky Ýnsan Haklarý Ödülü (1997), Nobel Barýþ Ödülü adaylýðý (2001), Carl-Ossietzky Ödülü (2002), Lew-Kopelew Ödülü (Filistinli Sari Nusseibeh’le birlikte—2003).

Baþlýca yapýtlarý: Ýbrani Devriminin Çocukluk Hastalýðý Terörizm (1945), Sami Bölgesinde Savaþ mý,Barýþ mý? (1947), Madalyanýn Öteki Yüzü (1950), Gamalý Haç (1961), Siyonistsiz Ýsrail (1968), 1’e Karþý119 (Avnery’nin Knesset’teki konuþmalarý), Dostum Olan Düþman ( FKÖ ile görüþme--1988), Lenin Artýk Burada Oturmuyor (eski SSCB ve eski sosyalist ülkelere gezi notlarý—1991), Ýki Halk, Ýki Devlet (Averny’yle söyleþi--1995), Kudüs Sorunu (Uri Averny ve Azmi Biþara’nýn Israilli ve Filistinli 11 tanýnmýþ þahsiyetle söyleþileri –1995), Barýþa Adanmýþ Bir Yaþam (Ýsrail ve Filistin üzerine dobra dobra yazýlar—2003)