ugur4721 Posted April 1, 2014 Share Posted April 1, 2014 Ben duygusal adamım be abi, gözlerim dolar burnumun direği sızlar yüreğim titrer.. böyle şeyler olmasın Bu fotoğrafı görünce geçenlerde yazılan bir olay aklıma geldi paylaşmak istedim....(bu yazı arkadaşıma aittir) ----- Bu gün Malatya belediyesinde çok sevdiğim bir ağabeyimi ziyaret etmek için evden çıktım. Bizim mahalleden minibüs geçmediği için bir üst mahalleye kadar yürüdüm ve orada beklemeye başladım. Derken durduğum kaldırımdan biraz yürüdüm bana doğru yaklaşan biri gözüme çarptı. 65 - 70 yaşlarında şalvarlı bir kadın, üstü başı pekte temiz gözükmüyordu beklediğim yerdeki eski evde oturuyormuş gerçi bizim buradaki evlerin hepsi eski ancak bu resmen viraneydi. Kapıyı zorladı açamadı. yardım edeyim diyecektim ki baktım sol kaşının üstünde derin bir yara var ve yüzüne kanlar akıyor şaşkın bir ifade ile teyzee ne oldu dedim. Bir şey yok evladım düştüm dedi. Elleri titriyordu ve kanamıştı. yüzünün yarısı mordu, resmen dayak yemiş gibi bir hali vardı. İlk başta dayak yediğini sandım ancak durumu anlatınca durumun farklı olduğunu öğrendim.Daha sonra Gel sağlık ocağına gidelim deyince yok bende ordan geliyorum bişi sürme, o geçer dedi doktor deyince peki dedim… Minibüs yanımdan geçti gitti ancak binmedim biraz konuşmak istedim . Senin kimin kimsen yok mu? deyince, yok çocuklar varda İstanbul’dalar evladım dedi, yılalrdır ne arıyor nede soruyorlar bende burada tek başıma yaşıyorum dedi . Dedi demesine de ona yaşamak denirse… Ben bu kadına çok bakmıştım işe giderken okula giderken vs ama bu kadını görememiştim. Çünkü hep bir şeyler için koşturup duruyordum. Bizim üst mahalle de olsa komşumdu bakmam değil görmem gerekirdi. Görüpte bir şeyler yapmam gerekirdi diye düşünüp utandım bir an… Biraz konuştuk öyle teyzeyle çocukları dediği gibi yıllardır gelmiyormuş eşide yıllar önce vefat etmiş Amcanın emeklisi falan olmadığı için teyzeyede bir şey kalmamış. Biraz devlet yardım ediyormuş komşularda arada sırada yemek falan veriyormuş. O anlatıyor bende donuk gözlerle ona bakıyor Hiçbir annenin o şekilde yaşamayı ve yaşlanmayı hak etmediğini düşünüp duruyordum. O sefilliğin içinde yaşamaktan çok çocuklarının gelmemesine aramamasına üzülüyordu. Yıllardır gelmemişti oğlu kızı ve gelecek gibi de gözükmüyordu annesi yalnız o virane evde bırakırken vicdanlarını ve insanlıklarını da bırakmışlardı ne yazık ki. Anne, hayatının geri kalan yolculuğuna mutuz devam edecekti besbelli… Belki çocukları arayıp sorsa tüm hastalıklarına merhem olacaktı, belki gelseler melekler onlara dua edecekti. Şefkat dolu bakışlarla ve o sıcak ana sesi ile yine oğlum kızım der sarılırdı elbet Belki gelseler, o doğduğunda kokusunu içine çekip Yaradana şükür ettiği gibi yine kokularını içine çekecekti. Belki gelseler sarılsa ana deseler affet deseler o her şeyi unutacak yine oğlummm kızımmm diyecek bağrına basacaktı. Belki gelseler eskidende olduğu gibi, Komşunun gönderdiği güzel yemeği ben sevmiyorum zaten siz yiyin diyecekti yine… Belki gelseler, anlatsalar dertlerini sıkıntılarını yine beraber ağlayacaklardı… Belki gelseler ana deseler yine kalbi hızlı çarpacak unutacaktı her şeyi ve o yaşlı ve şirin yüzü yine gülücekti,O yaşlı kalp teselli bulacaktı,Ve Çölde serinliğe hasret kalmış biri gibi mutlu olacak huzur bulacaktı. Çocukları annesini oraya bırakmakta hatalıydı biz ise o kadını görmemekle… Bu ve benzeri olaylar o teyze ile başlamadı ve o teyze ile de son bulmayacak. Sorular ve sorunlar bitmez elbet bitse de biz göremeyiz galiba…. İyi ve kötü seçenekleri olduğu gibi bu seçeneklerinde oranları var elbet. Amacımız iyinin iyisi olmalı ki hem biz hem toplumumuz güzelleşsin. Ve yaşamımızı alâ-yı illîyin “yücelerin en yücesi şeklinde devam ettirebilelim ve baharı yaşayalım. Para mal mülk şan şöhret ve ucu bucağı olmayan isteklerimize arzularımıza ara verip insanlıkta yarışmalıyız. Uyuyan vicdanımızı uyandırmak Durmuş kalbimizi tekrar çalıştırmak ve kalbimizin köşesindeki merhamet madenini işlemek gerekli idi ve bir uyanış lazımdı bize, tüm umursamazlıklarımıza tüm göremediklerimizi gösterebilecek bir uyanış. Ve Bir ilaç lazım bize biraz hoşgörü,biraz fedakarlık birazda dayanışmadan oluşan aç karna veya tok karna orasını bilmem ama bir ilaç lazım bize bizi uyandıracak …. İşte o ilaç Kuran ve sünnettir Rabbim iyi anlayıp iyi yaşayan kullarından eylesin bizi Toplumlarda insanlar gibi değişir. Ömrümüz sınav ise ve bizlerde halen yaşadığımıza göre halen sınav bitmemiş demektir belki full yapamayacağız ancak hala zaman varken en azından bir kaç soruyu yapmalıyız. Rabbimiz bizi sevmese yaratmazdı bizi sevene sevdiğimizi gösterelim sözle değil icraatla… İyi düşünlerin ardına düşüp onları yakaladığımız gibi iyi davranışlara çevirelim En güzel din bizim ise biz en güzelde biz olalım ve olmakta yarışalım… Mevla kendisinin içinde olmadığı hiçbir iş ve hayali bize nasip etmesin. Ona daha yakın olabilmek ve kalplerimizi huzura erdirmek duası ile Allah’a emanet olun… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.