Kendine iyi bak...

[mavikiz]

Sırnaşık bir söz..Sakız gibi yapışıyor, davetsiz biç misafir gibi gelip dolaşıyor insanın diline.. Dolaşmakla kalsa iyi..Gitmiyor..Yerleşiyor..Adım başı tekrarlatıyor kendini.. ''Kendine iyi bak..Hadi Kendine iyi bak..'' Öyle sanıyorum ki öyle bilinçle, beyinle ilgisi yok..Yalnız ağızda, dudaklarda yerleşmiş ve oradan ha bire dökülüveriyor.. Böyle olduğu şuradan belli ki bir anlamı , bir derinliği yok. İlk bakışta iyi bir dilek, hoş bir uğurlama sözü gibi görünüyor. Sevgi ya da ilgi ifadesi gibi duruyor. Sözde karşımızdakine önem veriyoruz, üzerine titriyoruz, ''Allah'a emanet ol, güle güle, sağlıcakla, hoşçakal..Hoş gidişler..Aman sana birşey olmasın..Yoksa gözüm arkada kalır..! '' demek istiyoruz. Ama gerçek mi bu..Gerçekten böyle mi demiş oluyoruz?? Hayır, sanmıyorum.. Sadece vedalarda, ayrılışlarda bir şey söylemek gerekiyor belki de..bir dilek belki de bir dua.. Bunun için de kendimize ait ve her ayrılık için , o anın anlamına uygun ve o kişiye özgü içten bir veda cümlesi düşünemiyor, söyleyemiyoruz.. Ve o yapışkan, o yılışık, o orta malı söz, kendiliğinden görüveriyor bu işi..''hadi kendine iyi bak..!''

Sevmedim sevemedim bu sözü bir türlü. Hiçbir içtenlik, sıcaklık bulmuyorum onda..Dilime düşüverir, yerleşiverir diye korkuyorum. Dostlarımla, arkadaşlarımla aramızda her kelimenin bana ait , bize ait bir rengi i bize özgü bir anlamı olmalı.. İlişkilerinin sahiciliğini biraz da bu ayrıntılarda saklı olduğuna inanırım.. Ona söylediklerimizin bana ait dualar olmasını dilerim..

''kendine iyi bak'' çünkü sen yalnızsın ve tek başınasın..Benden sana bir fayda dokunmaz..Sana bir şey olursa benden medet bekleme, elimden bir şey gelmez..İstesem de sana yardım edemem, bakamam.. Öyleyse kendine bakmayı, kendine yetmeyi öğren.. Gittiğinde , ayrıldığımızda ( Kısa süreli bir ayrılık mı bu, yoksa uzun mu sürecek belli değil..) yüreğimin bir yarısı seninle gitmeyecek, düşüncemi sen kaplamayacaksın artık.. Bende sende yaşayamayacağım, artık kendi toprağında yürüyeceksin..Sevinsen de üzülsen de kendin sürükleyeceksin başını..Kendine iyi bak.. başının çaresine bak..

''Kendine iyi bak'' diye veda eden bir dosta dönüp tekrar ne söyleyebilir insan..! Bir gece yarısı yalnızlığında kalkıp onu nasıl arayabilir..? ''Kendime bakamıyorum, yalnızlık üstüme yıkılıyor..Sana, dostluğuna ihtiyacım var'' nasıl diyebilir? Diyemez.. Ve diyemiyor işte.. o orada kendi yalnızlığında..Ben burada kendi yalnızlığımla baş başa..

Her ''Kendine iyi bak'' sözünden sonra aramızdaki bağ biraz daha gevşiyor, uzaklaşıyoruz..Sıradanlığa, içtensizliğe doğru yol alıyoruz..!

Ali Çolak